start

Nowy Doktor w Zakładzie Pedagogiki

Recenzentkami pracy doktorskiej były:

-     prof. zw. dr hab. Dorota Aleksandra Klus-Stańska, profesor zwyczajny: Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki,

     pełnione funkcje: zastępca przewodniczącego Polskiej Akademii Nauk, Wydziały PAN, Wydział I Nauk Społecznych i Humanistycznych, Komitet Nauk Pedagogicznych

prof. zw. w dziedzinie nauk humanistycznych

wybitna specjalistka w zakresie dydaktyki, pedagogiki ogólnej i pedagogiki wczesnoszkolnej;

-     prof. nadzw. dr hab. Danuta Irena Urbaniak-Zając, Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk o Wychowaniu, Katedra Badan Edukacyjnych

pełnione funkcje: dziekan Uniwersytetu Łódzkiego; Wydział Nauk o Wychowaniu

dr hab. w dziedzinie nauk humanistycznych, specjalność: pedagogika społeczna, wybitna specjalistka w zakresie pedagogiki społecznej i metodologii badań jakościowych.

Rozprawa doktorska Małgorzaty Wójcik przedstawiła propozycję rozwiązania modelowego praktyk pedagogicznych w procesie kształcenia studentów edukacji wczesnoszkolnej. Badania przeprowadziła w PWSZ im. S. Pigonia w Krośnie pełniąc przed laty funkcję opiekuna praktyk studentów edukacji wczesnoszkolnej.

Fragment recenzji pani prof. zw. dr hab. Doroty Klus-Stańskiej:

„Recenzowana rozprawa została oparta na projekcie nowatorskim wobec powszechnych ujęć w polskiej pedagogice wczesnej edukacji, wypełnia zaniedbany obszar analiz, jakimi są praktyki pedagogiczne i wnosi do wiedzy pedagogicznej liczne ważne dane”.

Fragment recenzji pani prof. nadzw. dr hab. Danuty Urbaniak-Zając:

„Wybrany przez Doktorantkę problem badawczy jest niebanalny. Jest oryginalny nie tylko ze względu na tematykę, ale także procedurę badawczą – przeprowadzone bowiem zostały badania longitudinalne (podłużne). Nie znam polskich badań pedagogicznych, w których próbowano by rekonstruować proces tworzenia wiedzy w warunkach naturalnych „in statu nascendi – a tego podjęła się mgr Wójcik”.

Małgorzata Wójcik ukończyła kierunek Pedagogika o specjalności nauczanie początkowe w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracę magisterską na temat stawania się nauczycielem napisała w katedrze dydaktyki pod kierunkiem pani prof. Anny Łukawskiej, która nawiązywała do filozofii Martina Bubera. Przez kilka lat pracowała jako nauczycielka wczesnej edukacji w małej szkole wiejskiej w Bieszczadach.

W 1993 r. Zakład Dydaktyki Ogólnej Instytutu Pedagogiki UJ pod kierunkiem pani prof. Anny Łukawska objął opieką pedagogikę wczesnoszkolną w Kolegium Nauczycielskim w Krośnie, a w 1997 r. mgr Wójcik podjęła tam pracę w nauczając „podstaw edukacji”, ale i jednocześnie pracując w krośnieńskiej szkole podstawowej.

Uczestnicząc w studiach podyplomowych w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie w 2000 r. zaproszono ją do współtworzenia i realizacji projektu MEN pod nazwą „Mała Szkoła Wiejska”. Doktorantka opracowała dla tego projektu program metodyki nauczania zintegrowanego oraz go realizowała z nauczycielami edukacji wczesnoszkolnej z całej Polski.

Kiedy w 1999 r. Kolegium Nauczycielskie zostało przekształcone w nowo powstałą szkołę wyższą Małgorzacie Wójcik została powierzona organizacja praktyk pedagogicznych dla kierunku Edukacja wczesnoszkolna. Początkowo koncentrowała się ona na tworzeniu rozwiązań organizacyjnych, systemowych, a z czasem modelowych, które to zaprezentowała w przedłożonej dysertacji doktorskiej. W 1999 r. rozstała się ze szkołą podstawową.

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół progresywnych odmian edukacji wczesnoszkolnych, co zaowocowało kilkoma publikacjami na ten temat. Drugim obszarem stało się kształcenie praktyczne studentów edukacji wczesnoszkolnej, a w nim problem relacji między teorią i praktyką pedagogiczną, szczególnie w praktykach pedagogicznych studentów edukacji wczesnoszkolnej. Uczestniczyła w kilku międzynarodowych i krajowych konferencjach naukowych. Sprawuje również opiekę nad Studenckim Kołem Twórczych Pedagogów. Wielokrotnie otrzymała nagrody Rektora PWSZ w Krośnie za organizację praktyk pedagogicznych, działalność organizacyjną na rzecz szkoły wyższej, ale najbardziej sobie ceni nagrodę otrzymaną za „ukierunkowywanie studentów na uczestnictwo w konferencjach naukowych i badaniach terenowych”.