start

Rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie

ur. 1959, profesor zwyczajny nauk humanistycznych 

Wieloletni dyrektor Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego 1999 - 2005 i 2008-2012, od 2005 kierownik Katedry Kultury Słowian Wschodnich. Profesor zwyczajny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2012 roku rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie.

Urodził się w Jaworznie 27 czerwca 1959 roku. Dzieciństwo spędził w Wołowicach nad Wisłą w powiecie krakowskim. Tam również w latach 1966–1974 uczęszczał do szkoły podstawowej (obecnie im. Jana Pawła II). W 1974–1978 był uczniem klasy biologiczno-chemicznej Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Skawinie. W 1978–1983 studiował filologię rosyjską w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorem jego pracy magisterskiej „Aleksander Sołżenicyn – pisarz i myśliciel wobec tradycji słowianofilstwa rosyjskiego" – obronionej w czerwcu 1983 – był profesor Ryszard Łużny.

W 2001–2004 – profesor na Wydziale Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie w latach 2002-2003  kierował Katedrą Badań Wschodu.

Od 2005 profesor w Instytucie Humanistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Krośnie.

Jego droga naukowa-dydaktyczna już od czasu ukończenia studiów była wyraźnie określona. Jeszcze w stanie wojennym obronił pracę magisterską, która dotyczyła twórczości Aleksandra Sołżenicyna, zakazanego wówczas oficjalnie w całym bloku komunistycznym.

Działał jako wykładowca w podziemnym "Latającym Uniwersytecie", zorganizowanym przez NSZZ "Solidarność" UJ - dla uczniów, studentów i robotników całej Polski południowej, w tym także Krakowa organizowanym w stanie wojennym. W stanie wojennym publikował także teksty o niezależnej kulturze rosyjskiej w polskich czasopismach drugiego obiegu ("Arka", "Miesięcznik Małopolski"), tłumaczył książki emigrantów z ZSRR (W. Bukowski, Listy rosyjskiego podróżnika).

W 1986-1989 przebywał w Niemczech, w Szwajcarii i we Francji w ramach stypendiów naukowych, publikował teksty o kulturze rosyjskiej i jej związkach z kulturą polską i europejską w naukowych czasopismach w Polsce („Slavia Orientalis", „Miesięcznik Znak") i w periodykach zagranicznych.

W grudniu 1991 uzyskał nagrodę Fundacji Polcul w Sydney – jako „wyróżnienie za udział w rozwoju niezależnej kultury polskiej" i wkład we współpracę polsko-rosyjską w walce o demokrację".

W 1992 roku opublikował pracę doktorską o filozofii ekumenicznej Włodzimierza Sołowjowa.

Książka habilitacyjna na temat "Spór o Boga i człowieka w myśli rosyjskiej" otrzymała w 1998 roku nagrodę Ministra Edukacji Narodowej i została nominowana do finałowej grupy 10-ciu publikacji nagrody im. Jana Długosza.

Tytuł profesora otrzymał w 2002 po opublikowaniu książki „Większa Europa. Papież wobec Rosji i Ukrainy", która znalazła się w ścisłej czołówce prac nominowanych do prestiżowej Nagrody im. Jana Długosza (2002). Jako że praca wpisywała się ściśle w papieską wizję ekumeniczną „Europy dwóch płuc" (katolicyzmu i prawosławia), książką jeszcze w trakcie jej powstawania zainteresował się sam Jan Paweł II. Autor miał dzięki temu zaszczyt dyskutować osobiście z Papieżem w Castel Gandolfo w lipcu 2000 roku.

W 2013 roku nakładem wydawnictwa Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego ukazała się pierwsza w Rosji książka Grzegorza Przebindy pt. Между Краковом, Римом и Москвой. Русская идея в новой Польше, będąca zbiorem esejów i tekstów poświęconych dialogowi kultur i narodów rosyjskiego i polskiego.

Grzegorz Przebinda opublikował  dotąd ponad 300 artykułów i esejów w języku polskim, rosyjskim, angielskim, francuskim, czeskim, ukraińskim i białoruskim. Jako ciekawostkę można podać fakt, że jeden z artykułów o prześladowaniu religii w ZSRR został przetłumaczony i wydany w języku fińskim.

W 1992-2014 przebywał wielokrotnie w ramach stypendiów naukowych we Francji, Niemczech i we Włoszech (w Rzymie, na zaproszenie Fundacji Jana Pawła II) oraz w uniwersytetach Rosji, Ukrainy, Bułgarii, Białorusi, Litwy, Łotwy, Estonii, Hiszpanii, Turcji, Słowenii.

Jest członkiem redakcji i kolegiów redakcyjnych czasopism: „Nowaja Polsza", „Przegląd Rusycystyczny", "Nowa Europa Wschodnia", Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL, Komisji Słowianoznawstwa PAN oraz Komisji Wschodnioeuropejskiej PAU.

Publikacje na łamach czasopisma "Nowaja Polsza" (tłumaczone przez Natalię Gorbaniewską) obecne także w wersji elektronicznej w Internecie wywołują życzliwe zainteresowanie ze strony tych Rosjan, którym bliska jest idea dialogu polsko-rosyjskiego. Wywołują natomiast także gwałtowne ataki ze strony tych ugrupowań - często stalinowskich - które cały czas dążą do konfrontacji Rosji z Polską. Vide: http://lenta.mk.ua/article/1586145.html

W latach 1987-2013 przeprowadził i opublikował w polskich czasopismach (podziemna, a potem legalna "Arka", „Czas Krakowski", „Tygodnik Powszechny", „Rzeczpospolita", „Russkaja Mysl", „Nowa Europa Wschodnia") wywiady z pisarzami rosyjskimi, w tym także emigracyjnymi, m.in. z Natalią Gorbaniewską, Iriną Iłowajską-Alberti, Władimirem Bukowskim, Bułatem Okudżawą, Andriejem Siniawskim, Gieorgijem Władimowem, Jewgienijem Rejnem, Dymitrem Bykowem, Władimirem Makaninem.

Uhonorowany odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej", nadaną w 2009 przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego, oraz medalem Komisji Edukacji Naukowej (2013).

W 2015 roku odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej w dziedzinie języków i kultur wschodniosłowiańskich oraz za wspieranie międzynarodowej współpracy naukowej.

Zainteresowania:

Amatorsko przebiegł 16 maratonów: Kraków (25 kwietnia 2010), Wilno (12 września 2010), Kraków (17 kwietnia 2011), Tallin (11 września 2011), Paryż (15 kwietnia 2012), Moskwa (9 września 2012), Jerozolima (1 marca 2013), Sankt-Petersburg (30 czerwca 2013), Stambuł (17 listopada 2013), Sewilla (23 lutego 2014), Walencja (16 listopada 2014), Boston (20 kwietnia 2015, z czasem 3:49:17), Budapeszt (11 października 2015), Nowy Orlean (28 lutego 2016),  Porto (5 listopada 2017), Rzym (8 kwietnia 2018). Najlepszy rezultat uzyskał w biegu moskiewskim: 3.23.45.

Życie osobiste:

Od 1981 żonaty z Leokadią Styrcz-Przebindą (absolwentka slawistyki na UJ, dr językoznawstwa). Posiada dwoje dzieci: syna Igora (ur. 1981, absolwent filmoznawstwa na UJ) i córkę Anetę (ur. 1989, absolwentka socjologii na UJ).

 

SPIS PUBLIKACJI GRZEGORZA PRZEBINDY