start

"Stałyśmy się dla siebie rodziną!" - studentka DSDT Sabina Wajda o Wolontariacie EVS

Początkiem października minął rok od momentu kiedy wyjechałam na Wolontariat Europejski (EVS) w ramach Programu Erasmus+. Wielu osobom “Erasmus” kojarzy się głównie ze studiami, jednak program ten oferuje znacznie więcej. Jedną z możliwości jest właśnie wolontariat. Około trzy lata temu udało wyjechać mi się na dwumiesięczny EVS do Gruzji, a tym razem postanowiłam zmierzyć się z dłuższym terminem i wyjechać na 10 miesięcy do Saragossy w Hiszpanii. Limit wyczerpałam, gdyż z takiej okazji można skorzystać tylko raz w życiu (wyjazd raz na projekt krótko- i raz na długoterminowy). I nie żałuję!

Tematyka projektów jest różna i zależy od pracy organizacji, która przyjmuje wolontariusza pod swoje skrzydła. Organizacja, w której byłam wolontariuszką (AsociaciónMundus) współpracuje m.in. z polskimi szkołami, które wysyłają swoich uczniów na praktyki do Saragossy (à propos, również z “Erasmusa”, który w tym przypadku nazywa się VET). Mój projekt dotyczył więc głównie pracy z polską (tak - polską!) młodzieżą. Piszę głównie, gdyż pojawiały się również grupy z innych krajów. Moimi zadaniami była pomoc w tłumaczeniu, zarówno pisemnym, jak i ustnym, współorganizowanie wycieczek, pomoc w całym procesie goszczenia uczniów techników “u nas” w Saragossie, aby mogli poczuć się jak w domu i przez miesiąc za bardzo nie tęsknić za pozostawionymi w Polsce przyjaciółmi i rodziną. Myślę, że chyba się udało, bo wszyscy wracając do Polski mówili, że chętnie zostaliby jeszcze dłużej. Z niektórymi uczniami do dziś jestem w kontakcie. Poza tym prowadziłam też kurs angielskiego, kawiarenkę językową, a i pieczątki też zdarzyło mi się przybijać. Jak to się mówi: “full service”.

Wiele osób zazdrościło mi, że wyjechałam do Hiszpanii bo przecież ten kraj zawsze tak dobrze nam się kojarzy: ciepło, pozytywni ludzie, siesta, fiesta.. Ci co mnie znają, wiedzą, że wolę zimniejsze klimaty, a na Hiszpanię zdecydowałam się tylko ze względu na projekt, który mnie bardzo zainteresował. Niestety, albo teraz z perspektywy czasu, stety, mieszkanie w Saragossie było dla mnie dużym wyzwaniem, ciężko było komunikować się z jej mieszkańcami, również z moimi współpracownikami. Nie mówię tu tylko o barierze językowej, ale również o podejściu do pracy i życia. Jednak wraz z moimi wspaniałymi współlokatorkami (również wolontariuszkami) polubiłyśmy się ogromnie i przez cały ten czas bardzo się wspierałyśmy. Dzięki temu żadna z nas nie zrezygnowała przed czasem, a i do teraz jesteśmy w stałym kontakcie. Stałyśmy się dla siebie rodziną!

Wyjazd na wolontariat to jednak nie tylko praca. Udało mi się też trochę popodróżować, zarówno w Hiszpanii, jak i w krajach z nią sąsiadujących: Francja, Portugalia, Maroko (autostop i tanie loty to jest to co lubię najbardziej!). Czy to sama, czy z przyjaciółmi, z planem albo całkowicie spontanicznie, każdy z tych wyjazdów był wartościowy i niezapomniany.

Bycie wolontariuszem nie zawsze jest łatwe i kolorowe, ale na pewno warte spróbowania. Często uczy nas rzeczy, których nie oczekujemy, albo się nie spodziewamy, jednak to one okazują się później najbardziej wartościowe. Wyjeżdżając (za granicę lub nie) wychodzimy ze swojej strefy komfortu i uczymy się życia odkrywając przy tym swoje “ja”. Oczywiście im dłuższy projekt, tym więcej wzlotów i upadków może pojawić się na naszej drodze. I oczywiście trzeba pamiętać, że nie wszystkie projekty są tak piękne, jak pięknie je wcześniej opisano (jestem tego żywym przykładem), jednak zawsze warto!

Dla tych którzy się jeszcze wahają - nie ma co się bać! Pakujcie walizki i próbujcie! A ja tymczasem pozdrawiam Was z Dyneburga na Łotwie, gdzie jestem na wymianie studenckiej, czyli po prostu: “na Erasmusie”! Pewnie jeszcze Wam coś o tym niedługo opowiem! Na razie jest super!

Sabina Wajda (III rok dwujęzykowych studiów dla tłumaczy)