start

prof. Witold Stankowski -...

Udany start profesora dra hab. Grzegorza Przebindy w „Piątce Pileckiego”

Udany występ profesora dra hab. Grzegorza Przebindy w „Piątce Pileckiego”

czyli w Biegu Rotmistrza Witolda Pileckiego na dystansie 5 km w Oświęcimiu

W sobotę 25 maja 2013 roku w Oświęcimiu odbył się I Bieg im. Rotmistrza Witolda  Pileckiego, zorganizowany przez miejscowe PWSZ na czele z rektorem Witoldem Stankowskim, klub Zadyszka Oświęcim oraz miejscowych Salezjanów. W Biegu wzięli udział studenci, pracownicy dydaktyczni i administracyjni oświęcimskiej Szkoły, ale także inni zawodnicy-amatorzy. W zawodach na dystansie 5 km – na specjalne zaproszenie rektora PWSZ w Oświęcimiu – wziął także udział rektor krośnieńskiej PWSZ, profesor Grzegorz Przebinda.

Na metę wbiegł, jak zwykle, zadyszany, ale zajął wysokie 6 miejsce wśród 63 uczestników. Dystans 5 km nad brzegami Soły pokonał w ciągu 21 minut z kilkoma sekundami. Profesora Grzegorza Przebindę wpisano na listę startową jako pracownika uczelni i w tej kategorii zajął on I miejsce, wyprzedzając wszystkich pracowników PWSZ w Oświęcimiu. To co nie udało się w I Biegu Sokoła w Krośnie, udało się nadrobić w "Piątce Pileckiego" w Oświęcimiu.

Opowiadając, tuż przed startem, na pytanie Oświęcimskiej Telewizji Regionalnej, dlaczego zdecydował się przyjechać  nad Sołę na tak krótki bieg, skoro teraz biega głównie maratony po świecie – prof. Grzegorz Przebinda mówił: „Przyjechałem tu na zaproszenie rektora Witolda Stankowskiego – mojego przyjaciela i kolegi z Uniwersytetu Jagiellońskiego – aby złożyć hołd rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu. Tak się składa, iż swoją przygodę z biegami, oczywiście tylko na amatorskich zawodach, rozpocząłem właśnie w Oświęcimiu, w lipcu 2009, podczas 15-kilometrowej przebieżki w Międzynarodowym Biegu Pokoju. Potem rzeczywiście – w ciągu okresu 2010–2013 – pokonywałem już maratony, dwukrotnie w Krakowie (w 2010 i 2011 w barwach UJ), w Wilnie, w Tallinie, w Paryżu, Moskwie, a ostatnio nawet w Jerozolimie... Każdy z biegów – i krótszy, i dłuższy – ma swoją dramaturgię i angażuje w pełni ciało i ducha. Biegam więc w Paryżu, ale i w Tarnowie, Skawinie, Bochni czy na Podkarpaciu, zarówno dla zdrowia, jak i dla idei. Jeśli zaś nadarza się okazja, aby uczcić pamięć takiego bohatera jak rotmistrz Pilecki, to przecież nie wolno jej zaprzepaścić. Dam tu więc z siebie wszystko.

 Profesor Grzegorz Przebinda - Rektor PWSZ w Krośnie, ks. Zenon Latawiec - Dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiego w Oświęcimiu i profesor Witold Stankowski - Rektor PWSZ w Oświęcimiu

Profesor Witold Stankowski - Rektor PWSZ w Oświęcimiu i profesor Grzegorz Przebinda - Rektor PWSZ w Krośnie

Wyniki z biegu

http://5.zadyszka.org.pl/images/piatkapileckiego2013.pdf

--------------------------------------------------------

3 marca 1948 r. 47-letni rotmistrz Witold Pilecki przed komunistycznym sądem

25 maja 1948 r. w więzieniu mokotowskim komuniści stracili po torturach rtm. Witolda Pileckiego, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, kampanii 1939 r., oficera ZWZ-AK, dobrowolnego więźnia Auschwitz. Miejsca pochówku Pileckiego do dziś nie odnaleziono.

Witold Pilecki (pseud. Witold, Druh, Roman Jezierski, Tomasz Serafiński) urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu w Karelii w północnej Rosji, dokąd jego rodzina została przesiedlona w ramach represji za udział w powstaniu styczniowym. Pochodził ze szlachty pieczętującej się herbem Leliwa.

Wrzesień i oświęcimskie podziemie

Zmobilizowany w sierpniu 1939 r., walczył w kampanii polskiej w składzie 19. Dywizji Piechoty Armii "Prusy" jako dowódca plutonu kawalerii dywizyjnej. Po zakończeniu kampanii przedostał się do Warszawy, gdzie stał się jednym z organizatorów powołanej 9 listopada 1939 r. konspiracyjnej Tajnej Armii Polskiej pod dowództwem mjr. Jana Włodarkiewicza, podporządkowanej później Związkowi Walki Zbrojnej.

19 września 1940 r. podczas niemieckiej łapanki pozwolił się aresztować, by przedostać się do niemieckiego obozu Auschwitz i zdobyć informacje o panujących tam warunkach. Do obozu trafił wraz z tzw. drugim transportem warszawskim jako Tomasz Serafiński. Był głównym inicjatorem konspiracji w obozie.

W tym czasie Pilecki opracowywał sprawozdania przesłane później do dowództwa w Warszawie i dalej na Zachód. Planował zbrojne oswobodzenie obozu. W listopadzie 1941 r. został awansowany do stopnia porucznika przez gen. Stefana Roweckiego "Grota". W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 r. Pilecki zdołał uciec z obozu wraz z dwoma współwięźniami.

Aresztowanie i tortury

Brał udział w powstaniu warszawskim. Początkowo walczył jako zwykły strzelec w kompanii "Warszawianka", później dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry II, w tzw. Reducie Witolda. Po kapitulacji walk o oswobodzenie stolicy rotmistrz dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu VII A w Murnau, następnie dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 r., na osobisty rozkaz gen. Władysława Andersa, wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu.

Jesienią 1945 r. Pilecki zorganizował siatkę wywiadowczą i rozpoczął zbieranie informacji wywiadowczych o sytuacji w Polsce, w tym o żołnierzach AK i II Korpusu więzionych w obozach NKWD i deportowanych do Rosji. Prowadził również wywiad w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), MON i MSZ. Nie zareagował na rozkaz Andersa polecający mu opuszczenie Polski w związku z zagrożeniem aresztowania. Rozważał skorzystanie z amnestii w 1947 r., ostatecznie postanowił się jednak nie ujawniać. 8 maja 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa; był torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji.

Proces i wyrok śmierci

3 marca 1948 r. przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces tzw. grupy Witolda. Rotmistrz Pilecki został m.in. oskarżony o prowadzenie działalności szpiegowskiej na rzecz Andersa oraz przygotowywanie zamachu na grupę dygnitarzy MBP. 15 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie zgodził się na ułaskawienie. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej poprzez strzał w tył głowy.

Pilecki pozostawił żonę, córkę i syna. Miejsce pochówku rotmistrza nigdy nie zostało ujawnione przez komunistyczne władze; prawdopodobnie zwłoki zakopano na tzw. Łączce, czyli w kwaterze "Ł" na Cmentarzu Wojskowym na stołecznych Powązkach. Od 2012 r. w tym miejscu Instytut Pamięci Narodowej wspólnie z Radą Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa prowadzą prace archeologiczno-ekshumacyjne, których celem jest zlokalizowanie kości ofiar represji komunistycznych straconych w więzieniu mokotowskim w latach 1948-1956. Do tej pory nie natrafiono jednak na szczątki Pileckiego.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,13978947,65__rocznica_egzekucji_rotmistrza_Witolda_Pileckiego.html

(JJK)