start

 

 

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa imienia Stanisława Pigonia w Krośnie hucznie rozpoczęła obchody swojego piętnastego jubileuszu. Uroczyste posiedzenie Senatu, które na tę okazję zwołano w Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza, zgromadziło wielu zasłużonych dla uczelni ludzi nauki oraz krośnian. Wśród obecnych nie zabrakło rektorów zaprzyjaźnionych uczelni: z polecenia Rektora UJ prof. Wojciecha Nowaka Uniwersytet Jagielloński reprezentowała dr hab. Elżbieta Górska, dziekan Wydziału Filologicznego UJ. We własnej osobie zjawili się zaś dwaj wcześniejsi rektorzy krakowskiej Alma Mater: Prof. Franciszek Ziejka wraz ze swym następcą prof. Karolem Musiołem. Ponadto obecni byli prof. dr hab. Aleksander Bobko, rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego i prof. dr hab. inż. Andrzej Tytko – prorektor ds. kształcenia Akademii Górniczo-Hutniczej. Obok nich, na honorowych miejscach zasiedli: prof. dr hab. Renata Przybylska – dziekan Wydziału Polonistyki UJ, dr. inż. Roman Zajdel – prodziekan ds. kształcenia Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Rzeszowskiej, prof. dr hab. Stanisław Komornicki – rektor PWSZ w Tarnowie, dr hab. inż. Krzysztoł Knapik – rektor PWSW w Przemyślu. Na sali zaś zasiedli liczni inni szacowni goście kierujący instytucjami tworzącymi przez lata klimat życzliwości wokół PWSZ w Krośnie, w tym gronie nie zabrakło parlamentarzystów z Podkarpacia, posłów na Sejm Rzeczpospolitej: Stanisława Piotrowicza i Piotra Babinetza, ani władz miasta – Prezydenta Miasta Krosna Piotra Przytockiego. Wśród gości, były także osoby, które pokonały długą trasę, by świętować jubileusz PWSZ i brać udział w Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży.

  

 

Po serdecznym powitaniu gości, które prof. Grzegorz Przebinda wygłosił w 5 językach, nastąpiło oficjalne przemówienie rektora, w szczególny sposób kierowane do zgromadzonej na sali młodzieży. Piętnaście lat to czas wystarczający, by zaznaczyć swoje miejsce w rejonie – zaznaczył prof. Przebinda, dziękując lokalnym władzom i społeczności miasta za otoczenie uczelni przychylnością i zaufaniem. To także czas, by odnaleźć się w systemie edukacji, znaleźć trwałych partnerów, zbudować kadrę rozpoznawaną w środowisku naukowym. I jest to też okres wystarczający do nawiązania przyjaznych relacji w całym świecie. W świecie, który się szybko zmienia, ale są w nim wartości, których trwałość nie podlega zmianom. Do tych wartości – podkreślał stanowczo Rektor PWSZ – należy pokój i żadna próba zmiany granic w Europie dokonana siłą nie może zostać zaakceptowana na uczelni, która czci pamięć Żołnierzy Wyklętych i nosi z dumą wspomnienie o pokoleniach bohatersko zmagających się z komunistycznym imperializmem. Wystąpienie rektora wieńczyły słowa osobiste – refleksja o pięknie ziemi krośnieńskiej, którą poznaje w czasie porannego biegu i która również się zmienia – na lepsze. Prof. Przebinda podziękował też za wszystkie listy gratulacyjne i zacytował fragment jubileuszowych gratulacji nadesłanych z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz błogosławieństwo, którego listownie udzielił PWSZ arcybiskup przemyski Józef Michalik.

 

Spośród zebranych jako pierwszy zabrał głos prof. Karol Musioł, który zastanawiając się nad trwałością instytucji i czynnikami, które ją budują, zadał pytanie, jak będzie wyglądać setny jubileusz PWSZ w Krośnie? Czy będzie uroczystością wspominkową, czy hucznym świętem ważnej uczelni, rozpoznawalnej w kraju i na świecie, czy wśród jej absolwentów będą osoby wybitne, które rozniosą jej sławę na cały kraj? Zdecyduje o tym – odpowiadał prof. Musioł – kadra profesorska, która nie dla próżnej chwały, nie dla pieniędzy, lecz dla umiłowania prawdy zgłębia naukę i dzieli się wiedzą. Ich postawa powinna być magnesem przyciągającym młodych ludzi na studia do Krosna, które powinno wiązać swoje losy z uczelnią w sposób, który od 650 lat sprawdza się w Krakowie, czego życzył także Krosnu i krośnieńskiej uczelni.

Nawiązując do tych słów Piotr Przytocki podkreślił, że przyszłość zawiera się w decyzjach podejmowanych już dziś, w planach i strategiach tworzonych przez władze miasta i władze uczelni, zaś nadzieją są młodzi, którzy dziś wezmą udział w Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży, a już wkrótce znów będą gościć w Krośnie na spotkaniu młodzieży szkół średnich z całego świata.

Rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego podjął refleksję nad zmianami w edukacji wyższej. Świętująca 650 jubileusz uczelnia krakowska w ciągu 300 lat na ziemiach polskich doczekała się zaledwie dwóch partnerów: Uniwersytetu Wileńskiego i Lwowskiego. Tymczasem od lat pięćdziesiątych XX wieku między Lwowem a Krakowem powstało kilkakrotnie więcej uczelni wyższych niż przez te trzy wieki w całej Polsce. Stąd pytanie o kształt masowej edukacji wyższej i życzenia, by nie uronić tego, co było cenne w jej elitarnym modelu, by PWSZ w Krośnie i Uniwersytet Rzeszowski kształciły elitę narodu.

Prof. Andrzej Tytko z Akademii Górniczo-Hutniczej proces rozpowszechniania się edukacji wyższej porównał do powiększania się rodziny. W tej właśnie rodzinie wszyscy pochodzą z krakowskiej alma mater, AGH jest dzieckiem dojrzałym, bo już stuletnim, zaś 15-letnia PWSZ jest pełnym życia podrostkiem. Profesor Przebinda proponował, by raczej używać słowa: „młodzik”, i zapraszał już od razu w imieniu swoich następców na jubileusz 100-lecia.

 

 

 

Dr hab. Elżbieta Górska odczytała list gratulacyjny Rektora UJ prof. Wojciecha Nowaka i podkreśliła rolę Wydziału Filologicznego UJ w powstaniu PWSZ w Krośnie, a szczególnie jego życzliwą opiekę nad Kolegium Nauczycielskim, które zostało założone w 1989 roku i przekształciło się w PWSZ dziesięć lat później.

W Gratulacjach prof. Stanisława Komornickiego, który czuję się krośnianinem i pochodzi z rodziny od czterech pokoleń związanej z tym miastem, znalazły się ciepłe słowa pod adresem obecnych władz PWSZ, a zaproszenie na setny jubileusz zostało przyjęte wraz zapowiedzią, że inaczej być nie może, skoro władzę rektorską w Krośnie sprawuje długodystansowiec.

Inny charakter miało wystąpienie kanclerza uczelni Franciszka Tereszkiewicza, który w przewrotny sposób rozpoczął od uznania tak młodego jubileuszu wyłącznie za pretekst do spotkania współpracowników i przyjaciół. Ale i pretekst do refleksji nad celami dalszej pracy. Było to przemówienie gospodarza uczelni, oparto o cyfry, z „danych i miar” wywołujące ducha uczelni. Kanclerz zaznaczył, że po piętnastu latach uczelnia szczyci się 14 kierunkami kształcącymi na 33 specjalnościach, na które w ciągu 15 lat zapisało się prawie 22 tysiące studentów. Historię PWSZ Franciszek Tereszkiewicz wiązał z wielkim otwarciem na świat, jakie nastąpiło po 89 roku, które wyznaczyło uczelni misję do wykonania. Aby ją zrealizować, uczelnia krośnieńska czyniła wszelkie wysiłki, by umożliwić dostęp do kształcenia wyższego młodzieży podkarpacia. Środki przeznaczone na wyrównywanie szans poprzez pomoc socjalną to już ponad 33 mln złotych. Jednocześnie uczelnia rozbudowywała bazę dydaktyczną i na tym polu sukcesem było uznanie jej za wyróżniającą przez Państwową Komisję Akredytacyjną. Otwierając się na świat PWSZ przystąpiła do programów współpracy międzynarodowej i w tej chwili może się pochwalić ponad setką partnerów na całym świecie, co zostało docenione poprzez nadanie uczelni tytułu Krajowego Lidera Współpracy Międzynarodowej. Kanclerz podkreślał, że siłą uczelni są młodzi ludzie, w przytłaczającej większość mieszkańcy Podkarpacia, ambitni, ukształtowani moralnie. Przed nimi i uczelnią stoi wielkie zadanie wejścia do lokalnych firm i instytucji, lecz jest to zadanie pionierskie, przypominające odkrywanie nowych lądów. Wyzwanie to warto podjąć, aby absolwent krośnieńskiej uczelni mógł z dumą odkrywcy krzyknąć Eureka!

 

 

Następnie dokonano uroczystego nadania tytułu „Zasłużony dla PWSZ im. Stanisława Pigonia w Krośnie”, którego laureatami zostali dwaj rektorzy: poprzedni rektor PWSZ w Krośnie prof. Janusz Gruchała oraz rektor UJ Franciszek Ziejka. Po odczytaniu odpowiedniej uchwały Senatu przez Prorektora Stanisława Rymara zebrani wysłuchali laudacji pierwszego z wyróżnionych wygłoszonej przez prof. Krzysztofa Pleśniarowicza, która przybliżyła zebranym naukową karierę oraz zasługi Janusza Gruchały dla Krosna i krośnieńskiej uczelni. Dziękując za odznaczenie były rektor PWSZ podkreślił więzy przyjaźni, jakie wiążą go ze środowiskiem miasta i uczelni, a także wartość rozwiązań, które wypracowała uczelnia krośnieńska, a które teraz dobrze sprawdzają się przeszczepione na grunt krakowski.

Laudację Franciszka Ziejki wygłosił prof. Grzegorz Przebinda. Przypominając zasługi rektora UJ przy powołaniu do życia Kolegium Nauczycielskiego w Krośnie, Rektor PWSZ nadał Franciszkowi Ziejce tytuł: „pontifex”, co po łacinie oznacza budowniczego mostów – w tym wypadku mostu łączącego Kraków i Krosno. Szukając dalszych tytułów dla szanownego laureata prof. Przebinda przypomniał poprzednich rektorów krakowskiego uniwersytetu, którzy nosili to samo imię i ich zasługi dla Polski. Wśród niezwykle licznych nagród i wyróżnień, jakie w swoim życiu Franciszek Ziejka otrzymał jest kilka doktoratów Honoris Causa, a nawet odznaczenie Legii Honorowej, jednak mało kto wie, że życiorys naukowy prof. Ziejki, autora 18 książek i kilkuset artykułów, układa się w pewną paralelę z życiem patrona PWSZ Stanisława Pigonia. Obu intelektualistów łączy chłopskie pochodzenie, zainteresowania naukowe i postawa życiowej wytrwałości w dążeniu do celu.

 

 

Odpowiadając na te słowa Profesor Franciszek Ziejka wspominał mistrza swojej młodości: Stanisława Pigonia i mówił o jego autorytecie, który przywoływał w trudnych chwilach, gdy pytania: „Co zrobiłby w tej sytuacji prof. Pigoń?” było nieomylnym kompasem. Wspomnienie to zakończył życzeniami dla krośnieńskich studentów, by szli śladami Pigonia, który w duchu Jana Pawła II szedł w świat z posłaniem, ale wrócił do swej ziemi rodzinnej, bo ona na to zasługuje.

Dekoracja laureatów zakończyła uroczyste posiedzenie Senatu, zaś po niej nastąpiła część artystyczna, którą swymi występami uświetnili goście Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży.