start

Myśleć i budować

W chwili naszego Jubileuszu zwracam się przede wszystkim do Studentów Uczelni i Pracowników wszystkich szczebli, choć nie zapominam o pozostałych mieszkańcach drogiego memu sercu Krosna i całego Podkarpacia. Słowa podziękowania kieruję do Ich Magnificencji Rektorów akademickich uczelni Krakowa, Rzeszowa i Lublina oraz do Profesorów tych ośrodków, którzy od samego początku wspierali nas w rozwoju, służyli dobrą radą, dzielili się chętnie swą kadrą dydaktyczno-naukową.
W imieniu własnym i poprzednich Rektorów – profesorów Janusza Strutyńskiego, Andrzeja Goneta i Janusza Gruchały – wyrażam wdzięczność ojcom Miasta i Regionu, Posłom i Senatorom Podkarpacia, wszystkim tym, którzy mieli udział w powołaniu naszej Uczelni do życia, podpowiadali, gdzie mamy szukać szans i jak unikać pomyłek. Teraz także wspierają Szkołę w jej wszelkich poczynaniach – dla dobra studentów i pro publico bono grodu Krosna, Podkarpacia i całej naszej Ojczyzny.
Szkoła, która od 2012 roku nosi imię Stanisława Pigonia – syna tej ziemi, znakomitego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego – trwa z Wami i dla Was już dwadzieścia lat. Każdy rok był wypełniony intensywną działalnością – owocną i pożyteczną dla miasta i regionu. Uczelnia w swym dynamicznym rozwoju zawsze odpowiadała na potrzeby nowych pokoleń Podkarpacia. Nadal chce im służyć, dawać wiedzę i zawód, wyposażać studentów w kompetencje społeczne, uczyć kultury, poszanowania drugiego człowieka oraz patriotyzmu.
Powstaliśmy w 1999 roku, czyli dziesięć lat po odrzuceniu przez większość Polaków komunizmu. Będziemy w naszej Szkole nadal się starać, aby komunizm był już tylko przedmiotem badań historyków. Czcimy pamięć wszystkich tych „wyklętych”, którzy oddali życie za wolną, wymarzoną Polskę w walce ze zbrodniczą ideologią i praktyką polityczną. Odrzucamy też tutaj wszelki imperializm, gdyż granice w Europie Środkowo--Wschodniej i Wschodniej, które powstały w latach 1991–1992 po upadku ZSRR, uznajemy za nienaruszalne.
Od 1 maja 2004 roku przyszło nam funkcjonować w Unii Europejskiej, na jej wschodnich rubieżach. Czujemy się jeszcze mocniej, tu na Podkarpaciu, nieodłączną częścią chrześcijańskiego i humanistycznego dziedzictwa Europy, która – mówiąc słowami naszego wielkiego rodaka – św. Jana Pawła II, rozciąga się od Atlantyku aż po Ural. Poza naszą Szkołą nie ma chyba drugiego takiego miejsca na Podkarpaciu, a może i nawet w Małopolsce, gdzie spotykaliby się ze sobą tak chętnie i tak licznie młodzi ludzie z Europy, Ameryki i Azji – z Polski, Ukrainy, Słowacji, Węgier, Turcji, Hiszpanii, Rosji europejskiej i zauralskiej, z Białorusi i USA.
Na nasz, sławny już, Międzynarodowy Festiwal Młodzieży – organizowany w tym roku po raz trzeci w ramach Juwenaliów, czyli „igrzysk młodych ludzi” – przybędą studenci i ich nauczyciele z wszystkich wymienionych wyżej krajów. Niechaj przemówią u nas wszystkimi językami, niech się tu sprzeciwią wspólnie tym politykom, którzy chcieliby nowych konfliktów w Europie. Dziś, tak jak zawsze, najbardziej potrzeba nam twórczego pokoju w tej ogromnej przestrzeni od Lizbony po Władywostok z jednej strony, a Wschodnią Karolinę z drugiej.

*
Mamy w naszej Uczelni bardzo dobrą bazę lokalową, wspaniałych nauczycieli, sprawną administrację i obsługę. Dysponujemy ciekawą ofertą dydaktyczną, wciąż wzbogacaną o nowe kierunki i specjalności. Nasi studenci – przyszli inżynierowie budownictwa, mechaniki i budowy maszyn, specjaliści w zakresie spraw środowiska, energetyki, towaroznawcy i rolnicy, pielęgniarki, menedżerowie i zarządzający, specjaliści w dziedzinie kultury fizycznej, znawcy turystyki, ziołolecznictwa, pedagodzy spotykają się w PWSZ im. Stanisława Pigonia ze studentami-humanistami – polonistami, anglistami, rosjoznawcami, germanistami i przyszłymi tłumaczami.
Gdzie jest jeszcze takie miejsce, w którym o sprawach energii ekologicznej, domów energooszczędnych, gazu łupkowego i mechatroniki można dyskutować w języku Byrona, Goethego, Mickiewicza i Puszkina? W najbliższej przyszłości – za zgodą odpowiednich władz w Warszawie – planujemy otworzenie studiów z dziedziny kosmetologii, biotechnologii, gerontologii, technologii drewna, gazownictwa. Marzy mi się jeszcze, abyśmy w naszej Szkole mogli również rozszerzyć przestrzeń nauczania języków obcych i wprowadzić na szeroką skalę język hiszpański i ukraiński.
Realizujemy od 2012 roku praktyczny model kształcenia. Dlatego właśnie władze PWSZ im. Stanisława Pigonia w Krośnie przywiązują ogromną wagę do współpracy z podmiotami gospodarczymi Podkarpacia i Małopolski. Stworzyliśmy Program „Szkoły Partnerskie”, w którego ramach będziemy aktywnie współpracować ze szkołami ponadgimnazjalnymi województwa podkarpackiego i pogranicznych powiatów Mało-polski, które też chętnie oddałyby absolwentów swoich szkół pod dobrą opiekę PWSZ w Krośnie.
Obecne życie na Podkarpaciu kształtują przede wszystkim władze regionu, właściciele miejscowych firm i przedsiębiorstw, studenci i pracownicy Szkoły, przedstawiciele Kościoła, zarządzający szpitalami, bankami, muzeami i organizacjami użyteczności publicznej, twórcy dynamicznych mediów Krosna. Ważną rolę spełniają propagatorzy sportu, także przecież obecni w naszej Szkole i na Podkarpaciu, wraz z jego stolicą – Rzeszowem. Wszystkim życzę, aby budowali własne dobro i wciąż się rozwijali, pozostając w ścisłym kontakcie z uczelnią z prawdziwego zdarzenia – PWSZ im. Stanisława Pigonia w Krośnie.

*
Na koniec osobista refleksja długodystansowca. Gdy wiosną albo zimą – na ogół o wczesnym poranku, „między snem a dniem” – przemierzam sobie truchtem okolice Krosna, Odrzykonia, Korczyny czy Bratkówki – to widzę, jak cudna jest ta ziemia i jak wiele tu uczyniono w ciągu ostatnich dekad. Nie mąci mej radości fakt, że sporo jest jeszcze na całym Podkarpaciu do zrobienia – wszystko przed nami. Dzisiaj świętujemy dwudziestolecie istnienia, ale już jutro rozpoczniemy dalszą, twórczą i cierpliwą wędrówkę ku następnym rocznicom.